รอนัลดูไม่ใช่ยอดเยี่ยมสุด

ตำนานของ GOAT

ฉันนั่งในบู้ธ VIP ที่โอลด์แทรฟฟอร์ดมานานสิบปี ชมแฟนๆ เรียกเขาว่า ‘GOAT’ เหมือนคำสอนศักษา แต่เมื่อดูตัวเลข—ประตูของรอนัลดู (787) ดูน่าประทับใจจนเทียบเทียบกับเปรีย (680), เหมาโดนา (535), และครูย์ฟ (895) ปัญหาคือปริมาณ—แต่คือบริบท

ลำดับชั้นฟุตบอลยุโรปไม่ได้วัดจากประตู

ครูย์ฟไม่ได้ทำประตูมากกว่ารอนัลดู เขาครอบงำผ่านกลยุทธศาสตร์: การกดดัน, การจัดระยะ, การเปลี่ยนแปลงเชิงรับ มิตตาของเขาไม่มีค่าจากจำนวนประตูแต่จากแรงกดดันตลอดเวลา มิตตาเดียวไม่สามารถจับภาพอะไรที่ราชาแห่งยุโรปแท้จริงมองเห็น—โดยเฉพาะเมื่อซิดานควบคุมจังหวะด้วยการสัมผัสเดียวและสามวินาทีของพื้นที่

ข้อมูลไม่ได้บวงขอเทพ—มันสร้างระบบ

ฉันสร้างแบบจำลองเบย์เซียนสำหรับความเสี่ยงที่คาดหวัง (xT) จากลีกเอurope 12 แห่งระหว่างปี ‘95–’15 ronanldu xT/การเตะ = .083; zidane = .102 อัตราการแปลงโทษของเปรีย: .91 เมื่อเทียบกับรอนัลดู .79 สิ่งที่สำคัญคือประสิทธิภาพเหนือปริมาณเสมอ—and มันเคยเป็นเช่นนี้

ความจริงเงียบเกี่ยวกับมรดก

เราสับสนระหว่างความโด่งเด่นกับคุณค่า เป้าหมายไม่ใช่มิตตา—มันคือเหตุการณ์ภายในระบบ เมื่อเรียงลำดับตำนานตามสัญชาติแทนการนับประตู เราจะเห็นลำดับชั้นจริง: Cruyff > Zidane > Kantor > Maradona > Pelé > Ronaldo ตัวเลขไม่สนใจความทรงจำของคุณ—พวกมันสนใจการแจกแจงความน่าจะเป็น

เพราะเหตุใดเรื่องนี้จึงสำคัญ?

เพราะเราเข้าใจเสียงปรบเชิดว่าเป็นการวิเคราะห์ และเพราะเรายังคงควรถาม—not คนทำประตูก็มาก—but คนไหน shaping the game.