ทำไมแฟนฟุตบอลรักนักเตะมากกว่าทีม

การเปลี่ยนแปลงเงียบในความภักดี

ฉันเติบโตมากับการวิเคราะห์ xG และเครือข่ายการผ่านบอลในห้องทำงานของพ่อ—นักสถิติวิเคราะห์รูปแบบพฤติกรรมแฟนฟุตบอลผ่านแผนที่ความเคลื่อนไหวของผู้เล่น มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเสื้อหรือเสียงเชียร์ มันคือจุดสูงเดียว: เส้นทางของการผ่านบอลครั้งสุดท้ายของเนยมาร์ หรือปริมาณเป้าหมายของเม็บบาแปภายใต้แรงกดดัน

ความภักดีที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูล

dาวน์ชุมชนเฉพาะ—เวทฟอรัมและช่องแอลแล็ก—แฟนๆ ไม่ได้ยึดมั่นกับทีม พวกเขาเชื่อใน รูปแบบ ผู้เล่นกลางที่จบการผ่านบอล 87% ภายใต้แรงกดดันทาง defense ไม่ใช่แบรนด์—he เป็นอัลกอริธึมที่กลายเป็นเนื้อหนัง ผมเห็นเรื่องนี้ใน 12 ประเทศ: fans สังเก็บการเคลื่อนไหวนอกบอลของโครัสเหมือน Bayesian priors

อณัตฐานแห่งความชอบ

dินไม่ใช่อารมณ์ระลึก มันคือโมเดลทำนายที่แฝาเป็นอารมณ์ เมื่อคุณเลือก อัลโฟนส์ เหนือ เบเยิน คุณไม่ได้ทรยศ—you’re optimizing for signal density. การสนับสนุนแบบเน้นผู้เล่น มี R-squared สูงกว่าความภักดีต่อทีม เพราะการเคลื่อนไหว > การขายสินค้า

เหตุผลที่สำคัญ

crowd ตามหาเรื่องฮาย เราตามหาความแม่นยำ การจบของการผ่านบอลเพียงครั้งเดียวสามารถเอาชนะยอดขายเสื้อจำนวนล้านเพราะสะท้อนเจตน้ำจริง—not branding. ในแอนาไลซิสฟุตบอล คนไขคือโมเดล; ทีมคือแค่เซ็ตข้อมูล. เราไม่เชียร์สำหรับชุด—we เชียร์สำหรับเวกเตอร์