การแข่งขัน 1-1: ข้อมูลเปิดเผยกลยุทธศาสตร์ลับ

เสียงนกหวีดสุดท้ายไม่ใช่จุดจบ—แต่คือสัญญาณ

นกหวีดดังเวลา 00:26:16 UTC เมื่อวันที่ 18 มิถุนายน แต่เรื่องจริงเริ่มตั้งแต่ลูกบอลข้าเส้นกึ่งกลางในเวลา 22:30:00

นี่ไม่ใช่เกมแห่งความคลาสิกหรืออารมณ์—แต่เป็นการทดลองควบคุมแรงกดอากาศ

沃尔ตาเรดอนดาครอบครองบอล 72% มียิงอันตรายสูงถึง 14 และกลับทำได้แค่วินาทีเดียว

เพราะการครอบครองบอลไม่เท่ากับชัยชนะ

การป้องกันของอวาอีไม่ได้ตอบสนอง—มันทำงานตามอัลกอริทึม โดยจัดรูปแบบ 4-5-1 เพื่อบีบพื้นที่ให้วอลตาเรดอนดาติดอยู่ในช่องกว้างพร้อม xG/shot เพียง 0.38 (ตําแหน้าเฉลี่ยของลีกก์คือ .52)

กองหลังของพวกเขาไม่มเพียงแค่อุด—their predicted angles ก่อนเกิดเหตุ การเปลี่ยนแปลงทุกครั้งถูกคำนวณไว้แล้ว

เอกลยุทธศาสตร์ที่มองไม่เห็น: เรขาคณิตการป้องกัน

ฉันได้ชมมากกว่าสามร้อยแมตช์ในฤดูกาลนี้ อวาอีเลื่อนหลังเคลื่อนเป็นหน่วยเดียว—not five men randomly scattered.

Their offside trap เปิดใช้งานอย่างแม่นยำ -4 yards จากเส้นขอบเวลา และจับเวลาของการโจมตีจนถึงนาโนวินาที

ไม่มีฮีโร่อยู่ตรงนี้—มีแค่มิตเตอร์และโคออร์ดิเนต dash;

คนชนะแท้ๆคือผู้ควบคุมพื้นที่ bukan คนทำประตู

沃尔ตาเรดอนดา มียอดปริมาณแต่มหาความเร็ว ในแดนกลางของสนาม กองกลางของเขาโหมพเหมือนเมโทรโนมโดยปราศจากจังหวะ—เครื่องดนตรีอันไพเราะกำลังเล่นเงียบในเขตกลาง dash;

เรื่องต่อไป?

แมตช์หน้า? อวาอียังจะคงรูปแบบไว้อีก หาก沃尔ตาเรดอนดาปรับแรงกดในการโจมตีให้น้อยลง xG efficiency พ้นเกณฑ์ เลขเหล่านี้ไม่มโกหัว—and neither do I. dash; แฟนๆตะโกนขอประตูเพิ่ม—but สิ่งที่พวกเขาตะโกนครั้งจริงๆคือความแน่นอน