ลิเวอร์พูลปฏิเสธข้อเสนอจากบาเยิร์นสำหรับดีอับี

เรื่องที่ไม่เข้ากัน

ฉันได้รับสัญญาณตอนตีเจ็ดโมงเช้านี้—เดียวกับเวลาที่ข่าวลิเวอร์พูลปฏิเสธข้อเสนอจากบาเยิร์นสำหรับดีอับี ในแวบแรกดูเหมือนข่าวเท็บลอย แต่หลังจากแปดปีที่สร้างโมเดลทำนาย NBA และเห็นว่าการตัดสินใจระดับผู้บริหารเป็นอย่างไร—ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องอารมณ์

มันเกี่ยวข้องกับโครงสร้าง

เพราะ ‘ไม่สามารถขายได้’ ไม่ใช่งานโฆษณา

คำว่า ‘ไม่สามารถขายได้’? มันไม่ใช่น้ำเสียงทางการตลาด ในแอนะลิติกส์บาสเก็ตบอล เราเรียกมันว่า ‘แฟล็กทรัพยากรจำกัด’—ผู้เล่นที่คุณค่าเกินราคาตลาดเพราะบทบาทของเขาเป็นระบบเชิงกลยุทธ์ ดีอับีไม่มากถูกขายเพราะเขาไม่เข้ากับแบบแผนกลยุทธของพวกเขามาเลย ไม่ใช่วางแผนทางอารมณ์หรือความหวาดหวัง

มันคืออัลกอริทึม

การคิดแบบชิกาโก-สตีลพบกับความหวังแบบซิลิกอน

ฉันโตมาในมิดเวสต์พร้อมไขมันบนมือและตัวเลขในหัวใจ พ่อสอนฉันซ้อมเครื่อง—not เพื่อตามกระแสnow, กับปริญญาทางสถิตจากนอร์ธเวสเทอร์และประสบการณ์ในการสร้างโมเดลให้ ESPN, ฉันมองผ่านเลนเดียวกัน: หากสโมสรบอกว่า ‘ไม่มากขายได้’ พวกเขาได้วางแบบไว้ในโครงสร้างระยะยาวของทีมแล้ว

นี่ไม่ใช่งานเล่าขานฟุตบอล มันคือภาพจำลองเชิงข้อมูลกำลังเคลื่อนไหว

สัญญาณแท้จริงอยู่ในช่องว่างของรายชื่อผู้เล่น

อะไรพวกเขาลบออก?ใครพวกเขาให้ความสำคัญ? อันนี้แหละสำคัญ ดีอับีถูกกำหนดเป็น ‘ผู้เล่นที่ถ่ายทอดไม่ได้’ เพราะความสามารถของเขาตรงกันข้ากับแบบแผนเกมของบาเยิร์น—การเปลี่ยนแปลงเชิงกลยุทธของพวกเขาพึงพาจังหวะและความสมมาตรของเขาจะเลียนแบบไม่ได้ ลิเวอร์พูลเก็บเขาไว้เพราะเขาแก้สมการของพวกเขามาเลย—not ours.